فاصله چند دهه‌ای بین نگاه مسئولین و جوانان

محمد ابویی در گفت‌وگویی، با بیان اینکه اگر بخواهیم در حوزه مسائل جوانان ارزیابی واقعی داشته باشیم، باید مسائل را از دید خود جوانان بررسی کنیم، افزود:  در این حوزه مسائل و چالش‌های زیادی وجود دارد که کل سیاستگذاری در مورد آنان را تحت تاثیر قرار داده است. یکی از مسائلی که در  سیاستگذاری حوزه جوانان وجود دارد این است که مسائل و آسیب‌های اجتماعی که این قشر با آن درگیر هستند برای برخی سیاستگذاران و مسئولین ناشناخته است؛ چراکه شناخت مسائل یک حوزه نیاز به تحقیق، بررسی و پژوهش دارد. این درحالیست که جای خالی این پژوهش‌ها در حوزه جوانان به چشم می‌خورد.

وی با اشاره به اینکه  امروز بین نگاه مسئولین و سیاستگذاران نسبت به مسائلی که جوانان با آنها دست و پنجه نرم می‌کنند فاصله‌ای چند دهه‌ای وجود دارد، اظهار کرد: می‌توان گفت مسائل حوزه جوانان برای برخی مسئولان قابل فهم و درک  نیست. یکی از دلایل ایجاد این شرایط این است که ما حتی با نسل جوان فاصله ادبیاتی داریم. بین جوانانی که متولد دهه 60 تا 90 هستند، به دلیل عصر ارتباطات، جریانات رسانه‌ای فضای مجازی، بین مطالبه‌گری و نگاه جوانان دهه 60 تا 80 و تفکر مسئولان فاصله زیادی وجود دارد. این مسئولان نتوانستند با تفکر و برنامه ریزی خلاقانه این مسائل را بشناسند و در مورد آنها برنامه ریزی کنند.

در حوزه جوانان نگاه ملی وجود ندارد

این فعال حوزه جوانان  مساله دیگر حوزه جوانان را نگاه نبود نگاه ملی به آنها دانست و عنوان کرد: نگاه غالب به این جوانان حزبی و جناحی است. در حالیکه مسائل جوانان به گونه این نیست که بشود به آنها نگاه تک بعدی داشت و اگر این نگاه تبدیل به نگاهی ملی نشود و حوزه جوانان را به مثابه فرصتی ملی نگاه نکنند، مسائل آنها حل نمی‌شود. اگرچه ممکن است بخشی از جوانان در قالب‌های مختلف مثل  سازمان‌های مردم نهاد بتوانند ارتباط بگیرند و مسائلشان را مطرح کنند، اما در این حالت همواره بخشی از جوانان در حاشیه هستند. برای مثال وقتی به مساله اشتغال، اوقات فراغت، یا آسیب های اجتماعی نگاه های متفاوتی وجود دارد و هرکدام از این مسائل دست نگاه های سیاسی متفاوتی است، این افکار کنار هم قرار نمی‌گیرند تا مشکل جوانان را به طور اساسی حل کنند.تفکر ملی و نگاه ملی مهمترین راه کار در این زمینه است. 

ابویی با اشاره به موضوع  مشارکت جوانان درباره مسائل خودشان گفت: به این معنا که باید مشارکت واقعی، مانند همان نگاهی که  در 60 شکل گرفت و یا در دهه 70  در حوزه علمی مطرح شد، به وجود بیاید؛ به طوریکه مانند همان زمان جوانان در امور خودشان دخیل باشند و مطالباتشان را مطرح کنند. وقتی جوان خودش خواسته هایش را به مسئولان می‌رساند احساس هویت می‌کند. این در حالیست که در دهه اخیر از این نگاه فاصله گرفته است.

وی در ادامه به خلأ نبود بسته سیاستی در حوزه جوانان اشاره کرد و گفت: برای مثال اگر بالاترین رکن تصمیم گیری در حوزه جوانان مربوط به شورای عالی جوانان باشد باید در دهه‌های  اخیر بررسی کرد که تا چه حد در حوزه جوانان سیاستگذاری شده و حتی این شورا شکل گرفته است، وقتی شورایی باید سیاستهای حوزه جوانان را شکل دهد، به شکل مرتب برگزار نمی شود به آن معناست که این نگاه یا اساسا وجود ندارد و یا جوانان را به مثابه یک فرصت نمی‌بیند.

این فعال حوزه جوانان با بیان اینکه در حوزه جوانان برنامه کلی برای آموزش و حضور آنها در عرصه اشتغال و حتی حوزه سیاسی و فرهنگی وجود ندارد اظهار کرد: امروزه شاهد فاصله بین نیازهای جوانان و واقعیت‌های اجتماعی هستیم. در حالیکه در دنیا بر روی مهارت آموزی جوانان و نوجوانان کار می‌شود. ما همچنان روی آموزش‌های تئوری و شفاهی متمرکزیم. مگر مسئله جوانان کشور اشتغال نیست؟ آیا ساختارهای ما به سمت مهارت آموزش پیش رفته‌اند؟ امروز شاهد فاصله سیستم آموزش و پرورش از  مهارت آموزی و کارآفرینی در کشور هستیم. 

برای حضور مشارکت جوان نیاز به تغییر جدی در نگاه متولیان داریم

این کارشناس حوزه جوانان با اشاره به اینکه سازمان‌های مردم نهاد رکن اساسی برای توسعه اجتماعی هستند تصریح کرد: سازمان‌های مردم نهاد زمانی تبلور پیدا می‌کنند که ارکان اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی از بستر معقول برخوردار باشند. سازمان های مردم نهاد یکی از مدل‌های تحقق مشارکت جوانان هستنداما تنها راه تحقق مشارکت آنها نیست. امروزه برای حضور مشارکت جوان نیاز به تغییر جدی در نگاه متولیان این حوزه داریم. در دهه 80 بسیاری از موضوعات جوانان در سازمان‌های مردم نهاد دنبال می‌شد و نیاز به توسعه کمی آنها احساس می‌شد اما در حال حاضر  جنس مشارکت جوان امروزی باید از نوع کارآفرینی باشد. فعالیت سازمان‌های مردم نهاد در حوزه استارت ‌آپ‌ها یکی از عرصه‌های جدید فعالیت جوانان است.

ابویی با بیان اینکه باید به محورهای دیگر مشارکت جوانان به جز سازمان‌های مردم نهاد نیز پرداخت، افزود: نباید فراموش کرد این فعالان حوزه کارآفرینی ذاتا اعضای سازمان‌های مردم نهاد نیستند و می تواند در حوزه استارتاپ‌های گروه های اقتصادی باشد. نگاه متولیان به حوزه سازمان‌های مردم نهاد نباید تنها توسعه کمی باشد چرا که در این صورت فعالیت این سازمان‌ها عمق نخواهد داشت و توانمندسازی اعضای این سازمان‌های مردم نهاد به حاشیه می‌رود.

وی در ادامه با تاکید بر اینکه موضوع جوانان را باید تبدیل به حوزه‌ای ملی کنیم و در سیاستگذاری های ملی آن را مطرح کنیم  ادامه داد: این درحالیست که ساختار حوزه جوانانی که زیر نظر یک وزارت خانه می‌رود نمی‌تواند کار ملی کند. بنابراین از لحاظ گفتاری و عملکردی باید در سطحی قرار بگیرد که بتواند در سطح ملی نقش بازی کند. در غیر اینصورت تبدیل به ساختاری می شود که تنها بخش کوچکی از جوانان را تحت پوشش قرار می دهد.

وظیفه اصلی معاونت ساماندهی امور جوانان تهیه بسته های سیاستی است

این فعال حوزه جوانان با بیان اینکه معاونت ساماندهی امور جوانان به دلیل ساختارهای موجود نمی تواند به طور جدی در حوزه اجرایی وارد شود گفت: وظیفه اصلی معاونت ساماندهی جوانان تهیه بسته‌های سیاستی و هماهنگی بین سازمانی و ارزیابی فعالیت آنها در حوزه جوانان است. در حالیکه در حال حاضر تلاش می‌کند وارد حوزه اجرایی شود. در غیر این صورت این معاونت تبدیل به یک «خانه جوان» بزرگ می شود. امروز آیا جوانان را بسیج کرده ایم تا فعالیت در حوزه جوانان را ارزیابی کنند؟ آیا معاونت جوانان شاخص هایی را برای ارزیابی طراحی و استخراج کرده است؟

ابویی با تاکید بر اینکه اراده برای حل مشکلات جوانان باید در سطح ملی، ریاست جمهوری و مجلس مطرم شود، تصریح کرد: در غیر این صورت هرگونه فعالیت تنها پنجه انداختن به حوزه جوانان است. 

وی در خاتمه با اشاره به مصوبه اخیر مجلس در اصلاح قانون بکارگیری بازنشستگان نیز پیشنهاد تشکیل هیئتی از جوانان استان برای رصد اجرای این مصوبه را مطرح کرد و گفت: این هیئت می تواند در کنار رئیس جمهوری، وضعیت اجرای این قانون رو بررسی و نقش نظارتی ایفا کند.

انتهای پیام